Około 30% dzieci ma wymyślonego przyjaciela. Czy fakt, że dziecko ma wymyślonych przyjaciół, świadczy o tym, że coś jest z nim nie tak?
Nie. Niektóre dzieci mogą tworzyć wymyślonych przyjaciół, aby zrekompensować sobie deficyty emocjonalne, ale większość z nich to dzieci o normalnym rozwoju wyobraźni i fantazji. Powodem, dla którego wymyślonych przyjaciół powiązano z deficytami emocjonalnymi, jest fakt, że pierwsze badania przeprowadzono z udziałem dzieci z placówek opiekuńczych, bez uwzględnienia grupy kontrolnej dzieci z populacji ogólnej.
W jakim wieku normalne jest, że dzieci mają wymyślonych przyjaciół?
Wiek, w którym zwykle się pojawiają, to etap rozwoju zabawy symbolicznej, który rozpoczyna się około 2 r.ż., a kończy około 7 r.ż. Zabawa symboliczna to zdolność do tworzenia reprezentacji umysłowych i zabawy nimi, np. podnoszenie telefonu i udawanie, że się z kimś rozmawia. Zdarzają się jednak również dzieci w okresie wczesnej i średniej adolescencji, które mają wymyślonego przyjaciela, z którym rozmawiają lub piszą w pamiętniku.
Co powinni zrobić rodzice, jeśli dziecko mówi im o wymyślonym przyjacielu?
Nic, o ile widzą, że dziecko chętnie się nim bawi. Jeśli jednak zauważysz, że wymyślony przyjaciel powoduje dyskomfort i niepokój, skonsultuj się z pediatrą.
Jakich wymyślonych przyjaciół mają zazwyczaj dzieci?
Przyjaciele, z którymi można podzielić się swoimi fantazjami lub bohaterowie o specjalnych mocach. Niektóre przykłady to: niewidzialne dziecko, które nigdy nie śpi i ogląda telewizję przez całą noc, towarzysz, który zawsze jest na ramieniu dziecka, miś, który jest mądry i zawsze zna wszystkie odpowiedzi itp.
Sprawdź też wpis – Gdzie warto pojechać na wakacje z dzieckiem?
Czy wymyśleni przyjaciele odgrywają rolę w rozwoju dzieci?
Zabawa symboliczna jest niezbędna dla rozwoju umiejętności poznawczych, językowych, emocjonalnych i społecznych, a wymyślony przyjaciel jest częścią tej zabawy symbolicznej.
Uważa się, że dzieci, które tworzą w swojej wyobraźni przyjaciela, lepiej rozumieją emocje i przekonania innych. Innymi słowy, mają większą zdolność do empatii, co ułatwia im interakcje społeczne. Będą też rozwijać swój język wewnętrzny, co sprzyja lepszemu rozwojowi zdolności językowych i narracyjnych.
