Raczej oczywiste jest dla nas, że dzieci powinny być rodzicom wdzięczne i je kochać. Te dzieci, które wypowiadają się o rodzicach negatywnie, natychmiast się ucisza albo zwala się to na okres buntu. Tymczasem jest masa dzieci, które nie tylko nie czują dla rodziców wdzięczności, ale szczerze ich nienawidzą, za krzywdy, zaniedbania i inne działania, których rodzic nigdy nie powinien przejawiać.
Dziecko nie ma obowiązków wobec rodzica
A w zasadzie: dziecko nie ma obowiązków wobec rodzica tylko i wyłącznie dlatego, że jest czyimś dzieckiem. Sam fakt, że dziecko nie wybiera, czy chce się urodzić, wyklucza możliwość wdzięczności za samo urodzenie nas. W końcu to może zrobić każdy. Samo stanie się rodzicem nie czyni nas od razu gotowymi do tej roli czy nawet chętnymi do tego, aby się z niej wywiązać. W końcu masa rodziców staje się nimi z przypadku, własnego braku ostrożności czy przestępstwa dokonanego na nich. Wtedy możemy żywić skrajnie negatywne emocje w stosunku do naszego dziecka. A skoro rodzic może je odczuwać, to dziecko w stosunku do rodzica również.
Za co możemy nienawidzić rodziców?
Tak naprawdę zachowaniem, które najbardziej usprawiedliwia nienawiść dziecka do rodzica jest wyrzeknięcie się bycia rodzicem. Gdy się na to decydujemy, godzimy się na zerwanie relacji dziecko-rodzic. Możemy to zrobić nie tylko poprzez pozbycia się dziecka czy oddaniu do pod opiekę innej osobie, ale także poprzez pozostawienie dziecka przy sobie, ale jednoczesnym ignorowaniu go. Tacy rodzice wolą spędzać czas w pracy, ignorują potrzeby dziecka, nie uczą go podstawowych wartości. W ten sposób krzywdzimy dziecko, bo przez okres niemowlęctwa i wczesne dzieciństwo potrzebuje ono kontaktu ze swoim rodzicem niezwykle rozpaczliwie.
Skutki porzucenia swojego dziecka
Podstawowy i najważniejszy skutek, który takie zachowanie może wywołać, to upośledzenie dziecka na tle społecznym, brak empatii czy nawet rozwinięcie się cech psychopatycznych. Sprawiają one, że dziecko nie jest w stanie poprawnie funkcjonować w społeczeństwie, a co za tym idzie, zbudować zdrowych relacji z innymi ludźmi. W przyszłości może też szukać w swoich związkach tego, czego zabrakło mu w relacji z rodzicami. Są też przypadki, a w zasadzie zdarzają się bardzo często, kiedy nienauczona budowanie relacji z dzieckiem osoba robi wobec swojej pociechy dokładnie to samo, co robił jej rodzic. W ten sposób krzywdzone są całe rodziny, przez wiele pokoleń.
Czy można naprawić zepsute relacje?
W większości przypadków niestety nie. Każdy z nas doskonale będzie pamiętał wszystkie krzywdy, jakie wyrządził nam rodzic, nawet te najmniejsze. Ciężko jest wypaczyć to, co zostało nam uczynione, zwłaszcza jeśli rodzic nie zamierza naprawiać swoich błędów. Tym bardziej nie będą działały naciski ze strony pozostałych członków rodziny czy nawet samego rodzica, które staną się dla nas tylko nowy powodem do zmartwień i nienawiści, bo zobaczymy wyraźnie, że wszyscy stają po stronie tej osoby, która zniszczyła nam życie i odebrała nam możliwość zdrowych relacji społecznych. Czasami lepiej jest całkowicie odciąć się od toksycznego rodzica, dla swojego komfortu psychicznego.
